برای یک فرد مدرن دشوار است تصور کند که مردم معمولاً بدون یخچال و فریزر ، مخصوصاً در تابستان ، کار می کردند. با این حال ، خرد مردم ترفندهای زیادی در مورد چگونگی حفظ غذا حتی در گرما بدون خراب کردن آن جمع کرده است.
یخچال و فریزرها در روسیه تقریباً نزدیکتر به سال 1901 به نظر می رسیدند و حتی آنهایی که در ابتدا بسیار نادر بودند ، بنابراین بسیار گران بودند. تا آن زمان ، در روستاها و شهرها ، مردم با موفقیت و بدون وسایل خنک کننده کنار می آمدند ، می دانستند که چگونه مواد غذایی فاسدشدنی را به موقع ذخیره و مصرف کنند.
روش های نگهداری مواد غذایی
از انبارها برای نگهداری غذا استفاده می شد - آنها را در زیر زمین حفر می کردند ، جایی که دما پایین بود و حتی در تابستان هوا خنک بود. در این اتاق های زیرزمینی ، بیشتر مواد غذایی انباشته شده بود - شیر ، تخم مرغ ، غلات ، آرد. پردازش های ویژه به ویژه - کنسرو ، نمک ، سیگار کشیدن ، تهیه مربا کمک کرد. چنین محصولاتی را می توان در تابستان تهیه کرد و فقط در زمستان یا بهار مصرف کرد. علاوه بر روش های شناخته شده ای که زنان خانه دار تا به امروز استفاده می کنند ، تکنیک های دیگری نیز وجود داشت. و ساده ترین آنها تهیه دقیقاً همین تعداد غذای قابل خوردن در یک روز بود. مهمانداران چند روز قبل آشپزی نکردند ، چیزی از غذا کهنه نبود. اگر پختن ناهار یا شام لازم بود ، آنها غذای مورد نیاز خانواده را بیرون می کشیدند ، مازاد آن به ندرت باقی می ماند. فقط نان یک استثنا بود - آن را برای یک بار 2-3 روز پخت ، و اگر وقت آن بود که بیات شود ، آنها ترقه ها را از آن بریدند.
اگر هر نوع ظروف در شب باقی مانده باشد ، آنها صبح استفاده می شوند. به عنوان مثال ، فرنی ، کلم یا سیب زمینی می تواند به خمیر ، پای های ساخته شده اضافه شود - و اکنون یک صبحانه تازه آماده است. چنین فرآورده فسادپذیری مانند شیر به خمیر یا فرنی افزوده می شود ، خود آن را می نوشند ، پنیر دلمه ، کره ، خامه ترش ، بچه خوک یا گوساله آب می سازند و مقداری از آن را به همسایه هایی که گاو ندارند ، می دهند. و اگر شیر ترش شد ، پنکیک یا پای درست کرد. برای نگهداری نکردن گوشت ، در تابستان - برای تعطیلات کلیسا یا بیماران - بسیار کم طبخ می شد. اگر خودشان نمی توانستند غذا بخورند ، قطعاتی را به همسایگان تقسیم می کردند ، به یاد می آوردند که چه مقدار به آنها می دادند. سپس نوبت همسایگان بود که یک خوک یا یک تلیسه را ذبح کنند ، سپس آنها قبلاً با همه به اشتراک گذاشتند. با این روش ، نیاز به ذخیره گوشت در تابستان از بین رفت.
و اگر لازم بود گوشت به مدت چند روز حفظ شود ، آن را در آب جوش نمک فرو بردند و سپس قطعه خشک شد. همچنین پختن گوشت خورشتی بسیار معروف بود ، وقتی گوشت ابتدا در اجاق گاز پخته می شد ، و سپس در ظروف توزیع می شد و با گوشت خوک ریخته می شد. با قرار دادن گوشت خوک یا گوشت گاو در شیر می توانید پس انداز کنید. وقتی ترش شد ، دسترسی هوا به گوشت بسته شد ، بنابراین ، دیگر نمی تواند خراب شود. ماهی صید شده قبلاً روده ای می شد ، و سپس با گزنه یا گیلاس پرنده پوشانده می شد ، که برگ های آن به دلیل خاصیت ضد باکتری معروف بودند.
استفاده از سرداب یخ
با وجود کمبود برق ، روستاها قبلاً یخچال مخصوص خود را داشتند. آنها علاوه بر سرداب معمول ، یک یخ هم درست کردند. در فصل گرم ، یک اتاق زیرزمینی حفر شده ، کف آن را با کاه یا تراشه پوشانده ، خشک کرده و با زغال سنگ دود کرده است. سپس ، در زمستان یا نزدیک به بهار ، در زمانی که یخبندانهای مداوم همچنان پابرجا بودند و یخ ها قوی بودند ، بلوک های یخ را از یک دریاچه یا رودخانه آورده و برف آوردند. همه اینها را روی زمین در انبار یخ گذاشته بودند. درب آن را با پتوها ، روتختی های قدیمی پوشانده بودند ، به طوری که گرمای کمتری در داخل آن نفوذ می کرد. حتی در هوای گرم ، برف و یخ در آن به آرامی ذوب می شود ، و در داخل انبار درجه حرارت منفی 5-8 درجه سانتیگراد باقی می ماند. حتی اگر یخ ذوب شود ، انبار سرد بود ، زیرا آب به کف زمین جذب می شد. در چنین شرایطی امکان ذخیره گوشت نمکی ، دودی و حتی تازه ، بیکن ، ماهی ، مرغ ، خامه ترش ، پنیر کوکتی ، شیر وجود داشت.
