مسئله معنای زندگی و هدف از وجود زمینی از گذشته های بسیار دور ، انسان را نگران کرده است. چرا شخصی روی زمین زندگی می کند؟ هدف آن چیست؟ و آیا حتی وجود دارد؟ مردم بدنبال پاسخ این س questionsالات در فلسفه ، هنر ، ادبیات و دین هستند. اما آیا پاسخ صحیح واحدی وجود دارد؟
معنای زندگی شما چیست؟
احتمالاً فرد فوراً به معنای زندگی فکر نکرده است. برای نمایندگان یک جامعه بدوی ، که در شرایط سخت زندگی می کردند و هر ساعت مجبور به مقابله با خطرات ، غلبه بر مشکلات و سختی ها می شدند ، معنای زندگی بقای بیولوژیکی بود. برای این کار تهیه غذا ، خانه ای راحت و لباس گرم به خود و نزدیکانشان ضروری بود.
زندگی روزمره نیاکان انسان مدرن در کارها و نگرانی ها صورت می گرفت. اما از آن زمان چقدر تغییر کرده است؟ بشریت با قابلیت های چشمگیر خود فناوری در اختیار خود را دریافت کرده است. امروز دیگر نیازی به گذراندن روزها در جنگل برای جستجوی بازی نیست. و هنوز اکثر مردم فقط در تهیه نان روزانه خود مشغول هستند. کار برای حقوق و دستمزد ، کارهای خانه ، کارهای خانه تقریباً تمام وقت را به خود اختصاص می دهد. کجاست که به معنای زندگی فکر کنیم.
اما هر از گاهی برخی از افراد هنوز در مورد هدف وجودشان س questionالی دارند. آیا واقعاً زندگی فقط به منظور دستیابی به جایگاه اجتماعی بالا ، تأمین هزینه های زندگی شخصی خود و ادامه زندگی داده شده است؟ یا اهداف دیگری نیز وجود دارد که در عجله روزمره قابل مشاهده نیستند؟ شخص به خصوص احساس نیاز می کند که در نقطه عطف و لحظات حساس زندگی خود به جستجوی پاسخ این گونه سالات بپردازد.
در جستجوی معنی: پایان آن خیلی زود است
در نتیجه ، هر کس پاسخ خود را در مورد س theirال در مورد هدف خود پیدا می کند. برخی در جستجوی معنای حیاتی و هدف وجود زمینی ، به سوی خدا می آیند. این تفکر که فراتر از دنیای مادی ، موجودی متعالی وجود دارد که شما را دوست دارد ، نجات روح را قدر می داند و آن را تضمین می کند ، آرامش را در زندگی فرد ایجاد می کند.
غوطه ور شدن در دین به حفظ احساس زندگی در برابر فشار روانی و فشار بی وقفه کمک می کند. اما آیا دستیابی به یگانگی با خدا می تواند هدف واقعی زندگی باشد؟
روشهای دیگری برای تحقق خود وجود دارد. به راستی ، چرا می توان خالق را در خارج از خود جستجو کرد ، در حالی که شخص می تواند خود یکی شود؟ و سپس مردم در خلاقیت فرو می روند. پشت این امر اغلب تمایل مبهمی برای تحقق بخشیدن به پتانسیل درونی شما ، آشکار کردن توانایی ها و استعدادهای شما ، اعلام فردیت خود به جهان وجود دارد. خلاقیت به عنوان یک هدف در زندگی باعث افزایش طول عمر جسمی و روحی می شود ، زندگی روزمره را شاد می کند و زندگی را با معنای واقعی پر می کند. در عین حال ، اغلب مهم نیست که شخص در چه منطقه ای و در چه سطحی ایجاد کند.
در برهه ای از زمان ، یک فرد خلاق متوجه می شود که سرنوشت او با آینده بشریت پیوندی ناگسستنی دارد. و سپس همه کارهای روزمره ، نگرانی های روزمره و علایق مادی در پس زمینه عقب می مانند.
فرد شروع به جستجوی هدفمندانه آن منطقه از استعدادهای خود می کند ، که این امر امکان یافتن خود و استفاده هرچه بیشتر برای نسل های آینده را فراهم می کند.
هاینریش سائولوویچ آلتشولر ، یکی از بنیانگذاران نظریه علمی خلاقیت ، صمیمانه متقاعد شد که فقط یک هدف شایسته می تواند به زندگی فرد معنای واقعی بدهد. باید چندین نیاز را برآورده کند: جدید ، ملموس ، قابل توجه و دارای کاربرد اجتماعی باشد ("چگونه یک نبوغ شویم. استراتژی زندگی یک شخصیت خلاق" ، GS Altshuller ، IM Vertkin ، 1994).
اگر جایی برای دوستی ، عشق ، ماجراهای مهیج و موفقیت اجتماعی نبود ، زندگی بشر روی زمین یک طرفه و معیوب خواهد بود. البته نگرش به زندگی خلاق به هیچ وجه لذت های ساده زندگی زمینی را لغو نمی کند.و با این حال ، خلاقیت یکی از قدرتمندترین راه ها برای یافتن هدف شما و پایان دادن به این سوال است که چرا یک فرد روی زمین زندگی می کند؟ نکته ای که ممکن است به بیضی تبدیل شود که به ابدیت برسد.
