نان سر همه چیز است. این اوست که از زمان های بسیار قدیم محصولی جدایی ناپذیر از میز ناهار خوری و جشن بوده است. نان تازه پخته شده معطر با گرمای خانه همراه است و دوست خوب یک شخص برای زندگی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کشف بزرگ نان بیش از 15 هزار سال پیش در دوران باستان اتفاق افتاد. در آن روزها بود که انسان برای اولین بار اقدام به جمع آوری و پرورش غلات کرد که امروزه گندم ، چاودار ، جو و جو نامیده می شوند. در ابتدا مردم غلات را کاملاً خام می خوردند. بعد از اینکه آنها شروع به آسیاب کردن آنها در بین سنگها ، مخلوط کردن با آب کردند ، نان به شکل فرنی مایع درآمد. پس از آن بود که اولین سنگ های آسیاب ، آرد و بر این اساس ، نان ظاهر شد.
گام 2
بعدها ، انسان با یادگیری نحوه ساختن آتش ، شروع به استفاده از آن در پخت و پز کرد. پس از آن کشف دیگری صورت گرفت. واقعیت این است که یک مرد به فکر تفت دادن دانه های خرد شده قبل از مخلوط کردن آنها با آب افتاد. سپس اطمینان حاصل کرد که فرنی که به این روش طبخ می شود از نوعی که قبلاً خورده بود خوشمزه تر باشد. افراد بدوی چنین غذای دانه ای می خوردند تا جایی که یاد گرفتند چگونه نان فطیر را به صورت کیک هایی که از خمیر غلات ضخیم تهیه می شود ، بپزند. با ظهور چنین تکه های متراکم فرنی غلات بود که دوران پخت نان آغاز شد.
مرحله 3
مصریان باستان ضمن استفاده از مخمر نانوا و باکتری های اسید لاکتیک ، مهارت شل شدن خمیر را با استفاده از روش تخمیر به طرز ماهرانه ای فرا گرفتند. در نتیجه این فرآیند ، ترکیبات آلی در خمیر جمع می شوند که تحت تأثیر درجه حرارت بالا در زمان پخت ، طعم و عطر بی نظیری به نان می دهند و آن را کرک و سبک می کنند. صنعتگران یونان باستان انواع زیادی نان را می پختند که معمولاً از آرد گندم استفاده می کردند. و از آرد درشت ، نان ارزان قیمت تهیه می شد که غذای مردم عادی بود.
مرحله 4
به گفته دانشمندان ، کلمه "نان" از زبان یونان باستان گرفته شده است. این استادان یونانی بودند که این محصول را در گلدان هایی به شکل خاص که "کلیبانوس" نامیده می شد ، پختند. در نتیجه ، کلمه گوتیک "khleifs" بوجود آمد ، که محکم وارد فرهنگ زبانی آلمان های باستان ، اسلاوها و بسیاری از اقوام دیگر شد. با گذشت زمان ، این نام دوباره تغییر کرد و در نتیجه کلمه "hlib" ایجاد شد که با کلمه "نان" همخوان است.
