اولین صفحه های گرامافون در این کشور در سال 1898 ظاهر شد. آنها از نظر ظاهری دیسک 17 سانتی متری بودند و فقط در یک طرف ضبط صدا داشتند. سپس از برچسب های کاغذی استفاده نشده بود و کلیه اطلاعات بلافاصله بر روی قسمت مرکزی دیسک حک می شد.
چگونه دیسک ها پخش شد؟
در سال 1877 ، تی ادیسون یک دستگاه گرامافون را با استوانه هایی برای ضبط و تولید مثل صدا اختراع کرد. در همان سال ، E. Berliner تا حدودی اختراع را اصلاح کرد و دیسک های لاستیکی را برای ضبط و تولید مثل صدا اختراع کرد. این نحوه ظاهر شدن گرامافون است ، جایی که سوزن گرامافون به صفحه دریافت کننده صدا متصل می شود و شیارهای مارپیچی مربوطه را روی دیسک اعمال می کند.
در ایالات متحده ، به دلیل "جنگ های ثبت اختراع" با ای. برلینر ، یک میزگرد مکانیکی دارای اصطلاحات گرافوفون ، گرامافون یا "دستگاه مکالمه" بود.
با استفاده از ساعت ، دیسک چرخید و سوزن در امتداد مارپیچ دیسک حرکت کرد ، و باعث ارتعاشات مربوط به صفحه لرزش شد. به این ترتیب ، کل مجموعه صداهای ضبط شده با دقت خوبی تولید می شد.
قبلاً در دهه 40-60 ، با بهبود گرامافون ، صدای نسبتاً واضحی از قطعات آوازی و ساز به دست آمد. در اروپای غربی ، تولید گرامافون یک صنعت مستقل قدرتمند بود. و همچنین تولید دیسک (رکوردها) از یک رپرتوار متنوع که توسط خوانندگان برجسته و مجازی های موسیقی اجرا می شود ، به یک صنعت جداگانه تبدیل شده است.
اما ، همانطور که می دانید ، هیچ محدودیتی برای پیشرفت وجود ندارد …
نسخه قابل حمل
در نیمه اول قرن 20 ، ایده نسخه قابل حمل گرامافون پدیدار شد. بنابراین در سال 1913 دستگاهی مکانیکی برای پخش صفحات گرامافون - گرامافون ظاهر شد. اختراع آن متعلق به شرکت DECCA است. خود گرامافون توسط برادران پاته طراحی و ثبت شده است. گرامافون با گرامافون با شاخ کوچکی که در بدن تعبیه شده تفاوت داشت و به صورت چمدانی چیده شده بود که توسط دسته مخصوص حمل می شد. اما تفاوت اصلی آن در روش تشکیل شیار صوتی بود. در گرامافون ، عمیق بود ، نه عرضی.
ایده "گرامافون قابل حمل" در نظر گرفته شده بود تا برای ارتش انگلیس در این زمینه استفاده شود.
در گرامافون ، از یک موتور فنر به عنوان درایو استفاده می شد ، در حالی که تقویت صدا با استفاده از یک زنگ که درون کیف مخفی بود ، انجام می شد. وانت دارای غشا و سوزن فلزی بود. موتور دارای تنظیم کننده سرعت گریز از مرکز بود و یک فنر برای پخش یک یا دو ضلع رکورد کافی بود.
حجم گرامافون تا 80-100 دسی بل رسید ، با این حال ، کیفیت تولید صدا به سوزن فرسوده بستگی داشت و به هیچ وجه ضخیم و با تحریفات قوی نبود. با ظهور گرامافون برای جایگزینی سوزن های استیل ، که باید پس از پخش یک ضبط تغییر می کرد ، سوزن های یاقوت کبود ظاهر می شوند ، که قبلاً برای استفاده مکرر طراحی شده بودند.
