"توتم" ، "تامگا" و "نشان". چه چیزهایی می تواند بین یک نماد هندی ، یک علامت عمومی ترکی-مغولی و یک تصویر روی سپر شوالیه مشترک باشد؟ با این حال ، تمام این نمادهای باستانی چیزی بیش از نمونه هایی از سنت های هرالدیک نیستند. ریشه آنها متفاوت است ، اما دلایل وقوع آنها بسیار مشابه است.
این همیشه از طبیعت بشر بوده است که اهمیت نمادین را به نمادگرایی اهمیت می دهد. متحد شدن در اطراف نماد آسان است ، آنها می توانند از دشمنان پنهان شوند و آنها را فقط با ظاهر خود ترساند. مردم ، خرس ها و روباه ها ، چه رسد به اینکه کلاغ ها و قورباغه ها - امروز آنها فقط شخصیت های افسانه ای هستند. با این حال ، طبق معیارهای تاریخی ، تقریباً اخیراً ، نماد حیوان ، که توسط شکارچی جنگجو هندی انتخاب شده است ، نه تنها شخصیت و تجربه زندگی او را نشان می دهد ، بلکه تمایل به کوچکترین جزئیات شبیه شخصیت است. بنابراین ، حیله گری شکارچی روباه مورد تردید قرار نگرفت و قدرت جنگجوی خرس ، دشمن را پیشاپیش به پرواز انداخت. منادی مدرن از نقاشی هایی نشات می گیرد که در دوران باستان ، مردم به جای تزئین یک تصویر نمادین ، به عنوان تزیین از چیزهای شخصی استفاده می کردند. هیپوکامپ اسکندر بزرگ ، عقاب امپراتور کاراکالا ، آهنگ کلاه بردار ترسناک و در عین حال نفیس پادشاه نوبی ماسینیسا - همه اینها فقط نشانه هایی است که هیچ ارتباطی با پیشگویی ندارند. به هر حال ، نمادهای هارالدیک باید از قوانین خاصی پیروی کنند ، آنها فقط نمی توانند تغییر دهند یا با دیگران مبادله شوند ، زیرا چنین نمادهایی تبدیل به یک شخصیت شخصی از مالک می شوند ، آنها همراه با املاک به ارث می رسند. مواد اولیه نمادهای واقعی هرالدیک فقط در طول شکل می گیرد زمان دولت-شهرهای یونان باستان. البته پیش از این نیز اتفاقی مشابه افتاده بود - نشان ملی ارمنستان "شیر تاج دار" یا سومری "عقاب با سر شیر" - اما فقط در یونان باستان ، تصاویری که در طول سال ها تغییر نکرده بودند ، روی سکه ها قرار می گرفتند توسعه هنرهای رنگارنگ و پر جنب و جوش نقاشی های هرالدیک در زمانی اتفاق افتاد که نمادها طرح های مشخصی را به خود گرفتند. زمان وحشتناک و باشکوه جنگهای صلیبی ، داستانهای زیادی را برای سوits استفاده "به نام ملت و خدا" به وجود آورد. آنها به دنبال به تصویر کشیدن آنها در سپرها و بنرهای خود بودند. این است که نشان ها چگونه ظاهر شدند. قبلاً در قرن یازدهم ، آنها به طور گسترده ای در مهر و موم نشان داده می شدند. نشان ملی در طول جنگ نیز یک معنی کاملا عملی داشت. اولین شوالیه ای که به خانه دشمن وارد شد ، آن را در ملک برای غارت دریافت کرد. شوالیه ها برای جلوگیری از فتح اخیر خود ، درب ها یا دروازه های خانه را میخ می کشیدند و به همکاران خود هشدار می دادند که طعمه دستگیر و محافظت می شود.بسیاری از عناصر هنر پیشگویی از نظریه تأثیر قدرتمند جنگ های صلیبی پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال ، عناصر مهمی مانند چوبی. کوفیای عربی که توسط شوالیه ها به یک لامبروکین یا چوبی تبدیل شد ، پس از مرگ ناشی از گرمازدگی در زره آهنین زودتر از تیر دشمن از سبد شوالیه ها عبور کرد و به یک وسیله خانگی رایج در آنها تبدیل شد. کمتر جالب این ، به تعبیری ، روشی برای مطالعه تاریخ در انعکاس نمادگرایی است ، یک علم دقیق در مورد تدوین صحیح نشان و تمام اجزای آن.
