در مورد فرکانس های پایین معمولاً در رابطه با موسیقی ، به طور گسترده تر - با صداها به طور کلی صحبت می شود. فرکانس های پایین در مقابل فرکانس های بالا قرار دارند. این ویژگی با ماهیت فیزیکی صدا ارتباط مستقیم دارد.
صدا به عنوان یک پدیده فیزیکی امواج الاستیک ارتعاشات مکانیکی است که در هر محیطی - مایع ، جامد یا گازی انتشار می یابد.
هر موجی ، از جمله صدا ، دارای دو ویژگی است: دامنه و فرکانس. مورد آخر تعداد تکرارهای یک فرایند دوره ای (در این حالت نوسانات) در واحد زمان است. واحد ویژه ای برای اندازه گیری فرکانس وجود دارد - هرتز (هرتز) ، که تعداد نوسانات در ثانیه را نشان می دهد. 1 هرتز یک نوسان در ثانیه است.
به فرکانس هایی با تعداد نوسانات کم در واحد زمان کم و با تعداد زیادی نوسان در واحد زمان زیاد گفته می شود.
فرکانس ارتعاش صدا
با توجه به صدا ، فرکانس ارتعاش یکی از خصوصیات آن را که به طور ذهنی توسط یک شخص درک می شود - میزان صدا صدا تعیین می کند. در موسیقی ، یکی از اصلی ترین حامل های معنی است. هرچه فرکانس ارتعاش بیشتر باشد ، صدا نیز بالاتر می رود.
تقسیم اصوات به "زیاد" و "کم" با ارتباطات فضایی مرتبط است که در فرد ایجاد می شود. هرچه فرکانس صدا بیشتر باشد ، کشش بیشتر تارهای صوتی به استخراج آن نیاز دارد و کشش با بلند کردن ، حرکت به سمت بالا همراه است. صداهای بلند هنگام آواز در بافت های سر ("بالا") و صداهای کم - در قفسه سینه ("پایین") طنین انداز است.
پاسخ فرکانس یک صدا با دمای آن ارتباط نزدیک دارد. حتی در داخل یک ساز موسیقی ، صداهای کم و زیاد متفاوت "رنگ" می شوند.
حد پایین فرکانس هایی که فرد قادر به درک آن به عنوان یک صدای قابل شنیدن است در منطقه 16-20 هرتز قرار دارد. فرکانس های تا 120 هرتز کم در نظر گرفته می شوند.
تأثیر فرکانس های پایین بر روی انسان
فرکانس های پایین زیبایی خاصی به بافت موسیقی می بخشد. در یک ارکستر یا گروه ، سازهایی که صداهای کمی تولید می کنند "بنیادی" هستند که صدا را بر پایه ای محکم قرار می دهند. هر گروه کر مختلط یا مردانه با باس اکتاویست تزئین شده است. اما نمی توان بیش از حد از فرکانس های پایین استفاده کرد.
به خصوص خطرناک بودن فرکانس های پایین که خارج از محدوده درک شنوایی قرار دارند - سونوگرافی ، ارتعاشات کمتر از 16 هرتز. داستانهای دریایی بسیار ترسناکی درباره "کشتیهای ارواح" وجود دارد که همه مردم به طرز عجیبی از آنها ناپدید شده اند. برخی از داستان ها متعلق به افسانه ها است ، برخی دیگر مستند هستند ، به عنوان مثال ، پرونده دادگاه "ماریا سلست" ، که در سال 1872 پیدا شد. یکی از توضیحات احتمالی چنین فجایعی با "صدای دریا" مرتبط است - صدای با فرکانس پایین که در هنگام فوران آتشفشان های زیر آب توسط دریا تولید می شود. این سونوگرافی بر روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد ، باعث ایجاد احساس وحشت و جنون می شود ، که باعث می شود مردم خود را به دریا بیاندازند.
خطری که سونوگرافی ایجاد می کند مانع استفاده برخی از آهنگسازان از آنها در کارهایشان نمی شود. این همان کاری است که برای مثال A. Scriabin در شعر سمفونیک "پرومتئوس" انجام داد. این اثر البته جنون هایی را بر نمی انگیزد ، اما باعث ایجاد وحشت می شود.
در موسیقی پاپ مدرن ، صداهایی به وفور استفاده می شوند که در حد پایین دامنه فرکانس ادراک شنیداری هستند. هنگام گوش دادن به این نوع موسیقی ، برخی از افراد دچار درد در ناحیه شبکه خورشیدی ، سردرد ، حالت تهوع و خستگی می شوند. برای سایر افراد ، چنین فرکانسهای کم باعث ایجاد روحیه دلپذیری می شود که در اصطلاح اصطلاحات نوجوان "زیاد" نامیده می شود. درست است که این حالت با فعالیت بدنی اغراق آمیز همراه با تضعیف کنترل از ذهن همراه است. تا حدی ، این قابل مقایسه با مسمومیت با مواد مخدر است ، تصادفی نیست که با همان کلمه عامیانه نشان داده می شود.
فرکانس های پایین می توانند سلاح های خطرناکی باشند و باید با احتیاط کنترل شوند.
