کلمه "افق" به معنای واقعی کلمه از یونان باستان به معنی "محدود کردن" است. در زندگی روزمره ، این کلمه را خط منحنی می گویند که در طی آن آسمان در تماس با سطح زمین یا سطح آب دیده می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به این افق مرز ظاهری گفته می شود که در امتداد آن یک تفکیک واضح از سطح آسمانی و زمینی وجود دارد که در فاصله زیادی مشاهده می شود. بین مفاهیم افق دیدنی و واقعی تفاوت قائل شوید.
گام 2
افق مرئی خطی است که آسمان با آن مرز زمین است و فضای آسمانی بالای این خط و فضای زمینی در میدان دید ناظر است.
مرحله 3
افق واقعی (یا ریاضی) دایره ذهنی کره آسمانی در صفحه ای عمود بر خط لوله در مرکز مشاهده است. خط لوله از مرکز کره آسمانی و یک نقطه مشاهده واقع در سطح زمین عبور می کند. در این حالت ، اولین نقطه اوج و دومین (محل ایستادن ناظر) نادیر نامیده می شود.
مرحله 4
خط افق واقعی کره آسمانی خیالی را به دو قسمت تقسیم می کند: نیمکره مرئی که بالای آن در اوج است و نیمکره نامرئی که بالای آن نادر است. افق واقعی را نجومی نیز می نامند.
مرحله 5
به عنوان یک قاعده ، افق مرئی در زیر افق واقعی قرار دارد ، زیرا به ارتفاع محل مشاهده بستگی دارد. علاوه بر این ، دامنه افق مرئی نیز به وضعیت جو بستگی دارد.
مرحله 6
مفهوم افق مرئی اصطلاح مهمی در پیمایش است. دامنه ظاهری نسبت به افق موجود در کشتی ها بسته به موقعیت ناظر ، یعنی تعیین می شود. ایستاده روی عرشه ، در راس ، نشسته ، و غیره
مرحله 7
مفهوم افق واقعی هم در جغرافیا و هم در ناوبری برای تعیین جهتهای اصلی حرکت استفاده می شود: شمال ، جنوب ، غرب ، شرق. این نقاط افق واقعی را نقاط اصلی و جهتهای میانی ، شمال شرقی ، جنوب غربی و … را نقاط ربع می نامند. برای تعیین جهت های اصلی افق ، ناوبران از یک نقطه عطف غیر قابل تردید استفاده می کنند - موقعیت ستاره قطبی ، که بخشی از صورت فلکی خرس بزرگ است و یافتن آن در آسمان آسان است.
