به نظر می رسد نهاد اجتماعی نگهبانان یا خواجه های تختخواب بربریتی واقعی است. با این حال ، این پدیده در یک مرحله تاریخی خاص گسترده بود.
خواجه کیست؟
کلمه "خواجه" در ترجمه از یونانی به معنای "نگهبان تخت" است. برخلاف نظر رایج فعلی ، خواجه ها از آلت تناسلی محروم نشدند ، بلکه از بیضه ها محروم شدند. در برخی شرایط ، خواجه توانایی تجربه تحریک جنسی را که به آنها امکان می داد رابطه جنسی داشته باشند ، حفظ کرد. اما تحت هیچ شرایطی نمی توانند بچه دار شوند. این همان چیزی است که باید دلیل اصلی روش اخته شدن در نظر گرفته شود. حاکمان و اشراف نیز با حفظ پاکی خون ، خود را از تهدید تولد بچه های حرامزاده نامشروع خلاص می کنند. خواجه ها بیشتر اوقات از حرمسراهای ارباب خود محافظت می کردند ، امور را آنجا مرتب می کردند ، به مسائل سازمانی می پرداختند ، تنها مردان قلمرو آن بودند. کار آنها سخاوتمندانه پرداخت شد و خطر داشتن وارث غیرقانونی یکی از همسران یا صیغه ها به صفر رسید.
اخته اختیاری و اختیاری
مردان هم تحت فشار و هم داوطلبانه خواجه شدند. بسیاری از خانواده های فقیر پسران خود را به این خدمات بخشیدند. تجربه اخته در کودکی تا حدی آسان تر بود ، زیرا مردان جوان به طور کامل متوجه نبودند که چه چیزی را از دست می دهند. بازسازی هورمونی بدن در دوره نوجوانی به گونه دیگری انجام شد ، بدن تحت شرایط تغییر یافته دوباره ساخته شد و به اضافه وزن اضافه شد. چنین خواجه های داوطلبانه سخاوتمندانه ای توسط حکمرانانی که آنها را استخدام می کردند ، جایزه می گرفتند. با گذشت زمان ، آنها می توانند موقعیت های واقعا بالایی کسب کنند. در بیشتر کشورهای شرقی ، خواجه ها می توانند به مشاوران مالی ، رهبران نظامی ، مقامات تبدیل شوند.
همچنین اخته اجباری صورت گرفت. به عنوان مثال ، در چین ، دشمنان اسیر شده اخته شدند. در این حالت ، این رویه همزمان دو معنی داشت. اولاً ، اخته دشمن را تحقیر کرد ، و ثانیا ، پاکی ملت حفظ شد ، زیرا دشمن اخته شده دیگر نمی توانست پدر شود ، و شجره پیروزمندان را "خراب" کند.
در برخی از فرقه های مذهبی ، اخته به عنوان نوعی فداکاری در برابر خدای انجام می شد. راهب خواجه به همین ترتیب تمام افکار نفسانی و گناه آلود را انکار کرد و کاملاً خود را به خدمات مذهبی سپرد.
نهاد خواجه های خود در میان پارسیان ، آشوریان و بیزانس بوجود آمد و اندکی بعد در چین رواج یافت. در چین بود که خواجه ها یک قشر واقعی و محکم تشکیل دادند که هر مرد شجاعی را که به امتیازات آنها تعدی می کرد ، نفی می کرد. پارسها و آشوری ها همیشه نسبت به خواجه رفتار نسبتاً تحقیرآمیزی داشتند ، جنگجویان خشن بدون اندکی احترام با آنها رفتار می کردند.
