چنین پدیده ناخوشایندی مانند هیپراستروژنیسم اغلب در زنانی که به دوره قبل از اقلیم نزدیک می شوند مشاهده می شود. این در برابر استرس ، بیماری تصادفی ، کاهش ایمنی یا ضعف عمومی بدن رخ می دهد. هیپرستروژنیسم چیست و برای جلوگیری از آن چه باید کرد؟
علائم هیپراستروژنیسم
پس از چهل سال ، یکی از علائم کمبود پروژسترون ، مشکل در بارداری کودک است. این پروژسترون است که برای آماده سازی رحم برای اتصال تخمک مهم است ، که با هیپراستروژنیسم قابل پیوند نیست. در بدن یک زن ، استروژن ها شروع به تسلط می کنند ، تولید آنها غده هیپوفیز را تحریک می کند - در نتیجه ، علائم هیپراستروژنیسم می تواند در کل چرخه قاعدگی ظاهر شود.
هیپراستروژنیسم به وضوح در بدن زنان در هنگام تخمک گذاری و قبل از قاعدگی خود را نشان می دهد.
یکی دیگر از علائم کمبود پروژسترون و افزایش سطح استروژن ، تنش قبل از قاعدگی است که دو روز قبل از قاعدگی به یک زن مراجعه می کند. با عصبی شدن ، تحریک مداوم و درد سر و کمر آشکار می شود. نمک ها و آب در بافت ها م linثرند ، که منجر به ایجاد ورم کوچک می شود ، برخی از هورمون ها به شدت ترشح می شوند ، ضربان قلب افزایش می یابد و فشار خون بالا می رود. در این حالت ، زنان اغلب نمی توانند خود را کنترل کنند - پزشکان این علامت هیپراستروژنیسم را روان پریشی قاعدگی می دانند.
چگونه از هیپراستروژنیز جلوگیری کنیم
هیپراستروژنیسم غالباً در دوره یائسگی خود را نشان می دهد و باعث بیماری های عمومی ، کم خونی ، ورم ، درد تشنج و حتی حملات آسم می شود. برای جلوگیری از این ، لازم است سطح استروژن در بدن با کمک داروهای گیاهی تنظیم شود - عوامل هورمونی فقط برای هیپراستروژنیسم شدید تجویز می شوند.
ضد احتقان ها ، شل کننده های عضلانی ، ویتامین ها و کمپلکس های ریز مغذی به رفع عواقب این وضعیت ناخوشایند کمک می کند ،
برای اینکه مسئله هیپراستروژنیسم را تشدید نکنید ، باید کاملاً خود را در برابر استرس محافظت کنید ، که انتهای عصب را از بین می برد و مکان های آنها را با هورمون های زنانه پر می کند. همچنین توصیه می شود مصرف گوشت و آبجو را که حاوی مقدار قابل توجهی استروژن هستند ، کاهش دهید. اگر زنی غالباً آنتی بیوتیک مصرف کند ، E. coli در بدن کاملاً از بین می رود ، در نتیجه تجمع استروژن ها بدون مانع ادامه می یابد.
تستهای آزمایشگاهی برای سطح استروژن اغلب نتایج دقیقی ندارند ، زیرا مقدار اصلی آنها در خون نیست ، بلکه در سلولها است. بنابراین ، پزشکان به بیماران خود می گویند که آزمایشات طبیعی است و یا مقدار نرمال اندکی بیش از حد ارزیابی شده است. اگر در همان زمان ، بیمار همچنان از علائم هیپراستروژنیسم رنج می برد ، باید با یک متخصص باریک واجد شرایط تر مشورت شود.
