تصوف ، بدعت ، نذر تجرد و انصراف از مال - این کارت دعوت درویش است. درویش گدای سرگردان یا ساکن صومعه حق درخواست صدقه ندارد ، باید کاملاً از معلم اطاعت کند و کمال معنوی را از قلب ، نه از ذهن بخواهد.
درویش در عین حال نمونه اولیه مسلمان یک راهب ، و یک گدای سرگردان ، و یک فاکتور ، یک دکتر ، یک فالگیر برای فقیرترین اقشار جمعیت کشورهای اعتقادی به اسلام است. انواع اسانس دراویش در طول قرن ها ، از حدود قرن 8 آغاز شده است. دراویش در پاکستان ، هند ، ایران ، برخی از کشورهای جنوب شرقی آسیا و شمال آفریقا به جستجوی کمال معنوی می پردازند.
دراویش چنین متفاوت
دراویش سرگردان هستند و در صومعه ها زندگی می کنند (تکیه ، خاناکا). در هر حال ، دراویش نباید اموالی داشته باشند ، آنها موظفند کاملاً از معلم (شیخ) اطاعت کنند و در حالت ایده آل ، نذر تجرد را رعایت کنند. با این حال ، دراویش هستند که تجارت یا موقعیت خاص خود ، خانه و خانواده خود را دارند و در خارج از دیوارهای صومعه زندگی می کنند. در این صورت ، آنها باید سخاوتمند ، مهمان نواز ، آماده جدایی از مال باشند ، زیرا همه چیز متعلق به خدا است. اتهام آنها برگزاری نمازهای ویژه اخوان در ساعات خاص و بازدید از صومعه 2-3 بار در هفته و تعطیلات مذهبی است.
جوهر اعتقاد دینی دراویش
تمایل به زندگی زاهدی و تصوف - که یکی از اصلی ترین جهت های فلسفه مسلمانان است - دراویش را متحد می کند. ایده اصلی مورد دوم در دستیابی فردی به ارتباط با خدا ، در پاکسازی قلب از همه چیز به جز خدا است. راه های دستیابی به کمال معنوی را می توان با تأملی عمیق ، ساکت ، در دعاهای کلی با صدای بلند ، همراه با آواز ، در آیین ، با اصطلاحات مذهبی ، رقص های موسیقی بیان کرد. وجد عرفانی ناشی از قلبی پاک بیش از تلاش برای درک فکری آموزه ها کمک می کند.
دراویش سفارش می کند
بیش از 70 دستور دراویش شناخته شده وجود دارد که توسط بزرگان برجسته یا شیوخ بنیان گذاشته شده اند. قدیمی ترین آنها راسته الوانی است که توسط شیخ الوان بنیان نهاده شد (در سال 766 در جده درگذشت). از دیگر دستورات باستانی Edgemites ، Bektashi و Sakati هستند. همچنین فرقه هایی نیز وجود دارند که از قوانین اساسی اسلام خارج می شوند ، اصطلاحاً. رایگان (اسد) یا بی قانون (دوچرخه). مسلمانان متدین ، هدایا یا کمکهای غنی به صومعه مربوط به یک سفارش دیگر می آورند. با این حال ، دراویش باید از لباس خود مراقبت کنند. رنگ لباس سیاه یا سبز تیره انتخاب شده است. شیوخ سفید و سبز دارند. سر درویش با عمامه ای از اشکال مختلف پوشانده شده است.
درویش می رقصند
بسیاری از دستورات دراویش در قلمرو امپراتوری عثمانی سابق وجود داشته است. در سال 1925 ، در جریان انتقال ترکیه به سیستم حکومتی جمهوری ، دراویش و دستورات آنها ممنوع شد. از اواسط دهه 50 قرن XX ، نگرش دولت نسبت به دراویش نرم شده است. برخی از سفارشات دراویش در زندگی مدرن در ترکیه ادغام شده و به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده اند. به عنوان مثال ، دراویش رقصنده از نظم مولوی در قونیه ، 200 کیلومتری جنوب آنکارا. جشن های آنها دو بار در سال با یک رقص چرخان هیجان انگیز همراه با معنای عرفانی عمیق همراه است.
