مسئله انقراض برخی از حیوانات آخرین مکان در نظریه تکامل نیست و از اهمیت فوق العاده ای در آموزش داروینی برخوردار است. تعداد گونه هایی که در زمان حاضر زندگی می کنند تنها یک قسمت ناچیز از تعداد کل حیواناتی است که تاکنون روی کره زمین ظاهر شده اند (کمتر از 1٪). 99٪ دسته ها سرانجام از بین رفته اند و دلایل زیادی برای این امر وجود دارد.
بیشترین حساسیت به انقراض حیواناتی است که در یک یا چند مکان در مناطق محدود جغرافیایی یافت می شوند. اگر کل دامنه تحت فعالیت انسانی قرار گرفته باشد ، ممکن است گونه هایی که در آن زندگی می کنند ناپدید شوند. دلیل مستقیم انقراض برخی از انواع حیوانات در شرایط طبیعی کاهش تعداد آنها در زیر سطح بحرانی است که توسط قوانین ژنتیک جمعیت تعیین می شود. سطح فراوانی ، حیاتی است که در زیر آن امکان عبور از نزدیکی زیاد زیاد می شود ، که منجر به کاهش تنوع ژنتیکی گونه ها می شود. در نتیجه ، نسبی از فرزندان مبتلا به اختلالات مادرزادی وجود دارد که باعث افزایش مرگ و میر در نسل های جدید می شود.گونه هایی که در نتیجه یک یا چند جمعیت تشکیل شده اند نیز در معرض نابودی سریع قرار دارند. هر دسته ای می تواند در نتیجه آتش سوزی ، زلزله ، بیماری و فعالیت های انسانی ناپدید شود. گروههایی با جمعیتهای مختلف کمتر در معرض انقراض قرار دارند.در مقایسه با حیوانات کوچک ، حیوانات بزرگ دارای قلمروهای فردی عظیمی هستند. آنها به غذای زیادی احتیاج دارند و اغلب طعمه انسان می شوند. حیوانات بزرگ نه تنها به دلیل شکار ، بلکه به دلیل اینکه در شکار شکار با انسان رقابت می کنند ، گاهی به مردم و دام ها حمله می کنند ، مستعد نابودی هستند. آنها همچنین مستعد نابودی هستند ، مشروط بر اینکه بخشی از دامنه آنها از بین برود. با پیشرفت طبیعی طبیعت ، تغییرات محیطی برخی از گروه ها را وادار می کند تا با شرایط جدید سازگار شوند. حیواناتی که توانایی سازگاری ندارند ، مجبور به مهاجرت به زیستگاه های مناسب می شوند. در غیر این صورت ، گونه های آنها در معرض نابودی قرار دارد. سرعت سریع توسعه منابع طبیعی از سازگاری پیشی می گیرد و مهاجرت را به عنوان تنها گزینه باقی می گذارد. دسته هایی از حیوانات که نمی توانند از مزارع ، جاده ها و دیگر زیستگاه های آشفته عبور کنند محکوم به نابودی هستند. سودگرایی همیشه پیش شرط انقراض گونه های بسیار ارزشمند حیوانات بوده است. بهره برداری بیش از حد می تواند به شدت اندازه جمعیت را کاهش دهد. اگر شکار توسط قانون تنظیم نشده باشد ، در این صورت انواع خاصی از حیوانات در آستانه انقراض قرار دارند.
