زبان روسی قبل از به دست آوردن شکل مدرن خود ، در پیشرفت خود مسیری طولانی را طی کرده است. نزدیکترین زبان به آن همزمان دو زبان است - اوکراینی و بلاروسی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
زبانهای روسی ، اوکراینی و بلاروسی به شاخه اسلاوی شرقی از خانواده زبانهای هند و اروپایی تعلق دارند. این بدان معناست که در گذشته های دور ، بسیاری از زبان های اروپایی دارای یک زبان پیش ساخته مشترک هند و اروپایی بوده اند. محققان با استفاده از روش تطبیقی تاریخی زبانهای مدرن را با هم مقایسه کرده اند ، شباهت ها و تفاوت ها را شناسایی کرده و زبان اساسی را بازسازی کرده اند.
گام 2
طبق تحقیقات ، روزگاری ، انگلیسی ، آلمانی ، روسی ، اوکراینی و بسیاری از زبانهای دیگر یک زبان بودند. اما در ارتباط با اسکان مجدد قبایل باستان ، زبان تغییر کرد ، ویژگی های جدیدی در تلفظ و ساختار دستوری ، واحدهای واژگانی جدید و متعاقباً قوانین جدید نوشتاری به دست آورد. بنابراین ، تقریباً در قرون 7 و 8. زبان روسی قدیمی شکل گرفت که "پدر" زبانهای روسی ، اوکراینی و بلاروسی است.
مرحله 3
در طی توسعه تاریخی ، ملیت روسی باستان به سه ملیت از نزدیکی تقسیم شد: روسیه ، اوکراین و بلاروس ، که به طور مستقل شروع به توسعه کردند. اما ، علی رغم تقسیم بندی ، همه زبان های اسلاوی شرقی ویژگی های مشترک را حفظ کرده اند.
مرحله 4
اول از همه ، لازم به ذکر است که بخش قابل توجهی از صندوق واژگان مشترک است. علاوه بر کلمات پروتواسلاوی ، وام های مشترکی نیز از زبان های ترکی ، فینیو-اوگریک ، بالتیک ، ایرانی ، آلمانی ، قفقازی و سایر زبانها وجود دارد. وام های فرانسوی ، آلمانی و انگلیسی برای زبان روسی معمول است. در زبان های اوکراینی و بلاروسی ، تأثیر قابل توجهی در واژگان لهستانی مشاهده شده است.
مرحله 5
در آواشناسی نیز تعدادی ویژگی وجود دارد که زبانهای اسلاوی شرقی را از سایر زبانهای هند و اروپایی متمایز می کند. ترکیب حروف پروتو اسلاوی * یا ، * ol ، * er ، * el به ترکیبات متقابل -oro- ، -olo- ، -re- ، -lo- تبدیل شده اند. ترکیب حروف * tj ، * dj به حروف صامت h ، j ، zh تبدیل شده است. صدای l از ترکیب صامت های لب با j تشکیل شده است. همچنین ، یک ویژگی مشترک برای زبانهای اسلاوی شرقی کاهش ، یعنی از دست دادن واکه های … و … و تبدیل آنها به o و e در موقعیت های قوی است.
مرحله 6
اشتراک دستوری زبان های روسی ، بلاروسی و اوکراینی ساختار ترکیبی یا عطفی آنهاست. این بدان معناست که ارتباطات دستوری بین کلمات با استفاده از انتهای (عطف) به میزان بیشتری بیان می شود. این تفاوت را می توان در مقایسه با گروه زبان های ژرمنی ، که شامل آلمانی و انگلیسی است ، جستجو کرد. این زبانها تحلیلی هستند ، یعنی زبانهایی که ایجاد پیوندهای دستوری با کمک حروف اضافه در آنها غالب است.
