وقتی به کشتی اقیانوس نگاه می کنید ، همیشه نمی توان تصور کرد که از چند قسمت تشکیل شده است. اشکال خارجی سازه ، خطوط زیر سازه های بدنه و عرشه ابتدا قابل توجه است. در همین حال ، هر کشتی یک سیستم پیچیده است که شامل تعدادی عنصر است که هر یک از آنها هدف و نام خاص خود را دارند.
قسمتهای اصلی کشتی
اساس هر کشتی ، چه یک کشتی کوچک ، یک قایق بادبانی یا یک اقیانوس پیمای غول پیکر ، بدنه آن است. این مجموعه از یک مجموعه تشکیل شده است که شامل عناصر طولی و عرضی سخت و همچنین پوستی است که از خارج به مجموعه متصل است. این مجموعه ، در ترکیب با بدنه ، یک طرح کلی صاف ، ضد آب بودن و محافظت از بدنه در برابر آسیب را به قایق می دهد. این نوعی ستون فقرات است ، اسکلت کشتی.
به طور متعارف ، بدن را می توان به دو قسمت تقسیم کرد. به جلو کمان گفته می شود و به عقب عقب گفته می شود. به بخشی از کشتی که زیر خط آب است ، زیر آب گفته می شود. هر چیزی که از سطح آب بالاتر برود سطح کشتی است. استرن و کمان در دو طرف خط مرکزی توسط دو طرف به هم متصل می شوند.
سطح افقی بالای بدنه را عرشه می نامند. مدت هاست که از تابلوهای کاملاً متناسب با یکدیگر استفاده می شود. یک یا چند دکل عمودی بر روی عرشه کشتی های قایقرانی نصب شده است که بادبان ها و تجهیزات تقلب به آنها متصل است.
کشتی های بزرگ در قسمت بالایی خود به یک روبنا مجهز هستند. این سازه به عنوان ادامه کناره ها عمل می کند و می تواند قسمت قابل توجهی از سطح عرشه را اشغال کند. روبنای عظیم امکان استفاده موثر از فضای عرشه را فراهم می کند ، اما ثبات کشتی را بدتر می کند و بادگیر آن را افزایش می دهد. یک خانه چرخ که بخشی از روبنا است برای کنترل کشتی در نظر گرفته شده است.
سایر عناصر ساختاری کشتی
در وسط و کمان کشتی ، اغلب می توانید ادامه کناره را مشاهده کنید ، کمی بالاتر از سطح عرشه. به این سازه سبک که از چوب یا بوم سنگین ساخته شده است ، سنگر گفته می شود. می تواند ثابت یا موقتی باشد. پیازها در هنگام مواج دریا ، هنگام عبور از صخره های خطرناک و قایقرانی ضروری هستند.
آنها نام و عناصر خاص خود را از مجموعه کشتی دارند. قسمت طولی اصلی سازه ، که در امتداد کل بدن در قسمت تحتانی آن قرار دارد ، پیچ است. در جلوی آن ، میل به ساقه ای مایل می رسد. انتهای عقب مهره را ستون فقرات می گویند. فرمان معمولاً روی آن آویزان است. شافت پروانه را می توان از طریق میله میله نیز عبور داد. این قسمت از سازه باید با دوام ترین باشد ، زیرا بار در هنگام حرکت روی آن بسیار زیاد است.
به موازات قلاب ، رشته ها در امتداد کناره ها و پایین رگ قرار دارند و اتصالات طولی داخلی را ایجاد می کنند. آنها به عناصر عرضی مجموعه متصل می شوند - فریم ها. این قسمت های سازه ، همراه با رشته ها ، فقط بدنه های خارجی و رئوس مطالب صاف به بدن می دهند. روکش به چنین گره های طولی و عرضی متصل شده است.
