cappella اصطلاحی موسیقایی است که به نحوه اجرای قطعه با صدا گفته می شود. به دلیل صدای خالص از زیبایی و نفوذ ویژه ای برخوردار است.
آواز خواندن یک cappella نوعی اجرای موسیقی است که از طریق صدا بدون همراهی سازهای موسیقی انجام می شود.
خاستگاه و تاریخچه
متخصصان در زمینه تاریخ موسیقی اغلب ظهور اصطلاح "a cappella" را با نام کلیسای معروف سیستین - بزرگترین کلیسای واقع در گهواره کاتولیک - واتیکان مرتبط می دانند. از اینجا بود که مراسم عبادت پخش شد ، و در طی آن نماز و شعارهای کلیسا توسط گروه کر بدون هیچ گونه همراهی موسیقی اجرا می شد.
بعداً ، عمل سر دادن cappella در سایر جنبش های مذهبی ، از جمله کلیسای ارتدکس ، گسترش یافت که در نتیجه این شیوه انجام کارهای موسیقی بر دیگران مسلط بود. در قرن نوزدهم ، این رویه در موسیقی سکولار آهنگسازان مختلف ، که از آنها برای تأکید بر زیبایی ملودی استفاده می کردند ، محکم شد. چندین آهنگساز روسی ، از جمله سرگئی راخمانینوف ، دیمیتری شوستاکوویچ ، گئورگی سویریدوف و دیگران ، طرفداران فعال این سبک بودند. در اروپا ، آواز "cappella" در آثار رنسانس و همچنین در آهنگسازان متعلق به مکتب به اصطلاح هلندی یا فرانسوی-فلاندی رواج یافت.
امروز یک کاپلا
در ابتدا ، این روش برای اجرای آثار موسیقی عمدتا توسط گروه های کر استفاده می شد ، بنابراین اصطلاح "a cappella" قبلاً دقیقاً آواز گروهی را نشان می داد. با این وجود ، معنای این اصطلاح متعاقباً گسترش یافت و امروز کلمه "a cappello" به هر اجرای یک اثر بدون همراهی سازهای موسیقی اشاره دارد. در گفتار محاوره ای افراد مرتبط با حوزه موسیقی ، اغلب می توانید از عبارت "عملکرد آکاپلا" استفاده کنید ، اگرچه از نظر دانشگاهی درست نیست.
امروزه آواز کاپلا در چندین زمینه اصلی انجام می شود. اولین آنها هنرهای محلی است ، جایی که این شیوه انجام کارها اغلب در قالب گروه کر انجام می شود. دوم اجرای آکادمیک است ، هنگامی که نوعی اجرا بدون همراهی سازهای موسیقی است که به فرد اجازه می دهد غنای محدوده مجری و تسلط وی بر صدای خود را بداند. سرانجام ، آواز آکاپلا جایگاه خود را در خدمات کلیسایی ، جایی که هنوز به طور فعال استفاده می شود و عمدتا در اجرای گروه های کر ، از دست نداده است.
