مشارکت عمومی و شرکت سه شکل تجارت است. شباهت ها و تفاوت هایی بین آنها وجود دارد. برخی مشارکت عمومی را مورد خاص یک شرکت می دانند.
مشارکت عمومی چیست
مشارکت عمومی (PT) انجمن مردم با هدف ایجاد تجارت با ایجاد یک شخصیت حقوقی است. در این مورد ، اعضای PT یادداشت انجمن را منعقد می کنند. شرکت کنندگان PT به صورت پول یا هر دارایی (ساختمان ، تجهیزات ، زمین و غیره ، حق ثبت اختراع ، پروانه ، نیروی کار) مشارکت می کنند. اعضای PT با تمام دارایی خود در مقابل طلبکاران مسئول هستند ، بنابراین آنها فقط می توانند در یک مشارکت کامل باشند.
شرکت کنندگان PT حق دریافت درآمد متناسب با سرمایه سرمایه گذاری شده را دارند. آنها در مدیریت امور PT نقش دارند. هر یک از اعضای PT بدون توجه به سهم خود یک رأی دارد. معمولاً تصمیمات باید به اتفاق آرا گرفته شوند. همه شرکت کنندگان در توزیع سود شرکت می کنند. آنها همچنین می توانند در هر زمان مشارکت را ترک کنند. مشارکت های عمومی مزایای زیادی دارند. آنها همیشه می توانند با افزایش سرمایه رفقای جدیدی را جذب کنند. وام دهندگان به آنها اعتماد می کنند ، زیرا می دانند به هر حال بدهی ها پرداخت می شود. اما اگر فعالیت ناموفق انجام شود ، اعضای مشارکت ممکن است تمام دارایی خود را از دست بدهند.
شرکت سهامی چیست
شرکت سهامی نوعی تجارت است که در آن یک شرکت متعلق به سهامداران است. سهامداران در قبال بدهی های خود شرکت مسئولیتی ندارند. این بدان معناست که در صورت ورشکستگی شرکت ، سهامداران فقط پولی را که برای سهام پرداخت کرده اند از دست می دهند اما هیچ کس اموالی را از آنها نمی گیرد. این شرکت توسط هیئت مدیره ای که توسط سهامداران انتخاب می شوند اداره می شود. و مدیریت روزمره تجارت در دست رئیس شرکت است. یک شرکت می تواند سرمایه خود را با انتشار سهام افزایش دهد.
تحلیل تطبیقی دو شکل تجارت
برای تعیین اینکه PT یک شرکت است ، مقایسه این دو شکل سازمان تجارت ضروری است. هر دوی آنها انجمن هایی هستند که به عنوان اشخاص حقوقی ثبت شده اند. اما یک شرکت تجمیع پول است و PT ترکیبی از سرمایه دیگر است. هر دو فرم می تواند اعضای جدید را جذب کند. در عین حال ، مشارکت عمومی اگر سهام خود را صادر کند ، می تواند به یک شرکت سهامی محدود تبدیل شود. مدیریت در PT ها و شرکت ها بسیار متفاوت است. در یک شرکت ، مدیریت جدا از سهامداران است. هیئت مدیره را مدیریت می کند ، سهامداران رای خود را به آن سپرده اند. و در PT ، هر یک از اعضا دارای صدای کامل در حل مسائل هستند.
میلیون ها سهامدار در شرکت ها می توانند وجود داشته باشند. و تعداد اعضای PT محدود است. هر دو فرم برای فعالیت کارآفرینی ، برای سودآوری ایجاد شده است. سود به هر دو شکل با توجه به سهم شرکت کنندگان در امر مشترک توزیع می شود. اما مالیات مضاعف برای شرکت ها وجود دارد. اولاً ، این شرکت خود مالیات سود را پرداخت می کند. و سپس سهامدارانی که سود سهام می گیرند مالیات پرداخت می کنند. و تفاوت اصلی در مسئولیت شرکت کنندگان در تجارت است. سهامداران فقط سهام خود را به خطر می اندازند و شرکای عمومی در صورت ورشکستگی مشارکت ممکن است تمام دارایی خود را از دست دهند.
