از آن زمان ، زمانی که مردم هنوز زمین را صاف و ایستاده روی سه نهنگ تصور می کردند ، بشریت درصدد درک ساختار و ابعاد جهانی است که در آن زندگی می کند. اندیشه علمی مدرن بسیار دور از سه نهنگ بدنام بوده است. اما حتی با وجود زرادخانه کامل تلسکوپ ها و رایانه ها ، دانشمندان فقط می توانند فرضیه های کم و بیش معقول و شوخ در مورد اندازه و ساختار جهان را بیان کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
"پرتگاهی پر از ستاره گشوده است. ستارگان بی شماری هستند ، در انتهای پرتگاه "، دانشمند نابغه روسی میخائیل واسیلیویچ لومونوسوف در یکی از شعرهای خود نوشت. این یک بیان شاعرانه از بی نهایت جهان است.
گام 2
سن "وجود" جهان قابل مشاهده حدود 13 ، 7 میلیارد سال زمین است. نوری که از کهکشانهای دوردست «از لبه جهان» می آید بیش از 14 میلیارد سال است که به زمین سفر می کند. به نظر می رسد که ابعاد قطری جهان را می توان با ضرب تقریبی 13.7 در دو ، یعنی 27.4 میلیارد سال نوری محاسبه کرد. اندازه شعاعی مدل کروی تقریباً 78 میلیارد سال نوری و قطر آن 156 میلیارد سال نوری است. این یکی از آخرین نسخه های دانشمندان آمریکایی است که حاصل سالها مشاهدات و محاسبات نجومی است.
مرحله 3
در جهان قابل مشاهده 170 میلیارد کهکشان مانند ما وجود دارد. کهکشان ما ، مانند آنچه در مرکز یک توپ غول پیکر قرار دارد. از دورترین اجرام فضایی ، نور برجای مانده قابل مشاهده است - از منظر بشریت به طور خارق العاده ای باستان. اگر در سیستم فضا-زمان بسیار عمیق نفوذ کنید ، می توانید جوانی سیاره زمین را مشاهده کنید.
مرحله 4
یک محدودیت سنی محدود برای اجسام فضایی نورانی مشاهده شده از زمین وجود دارد. با محاسبه محدودیت سنی ، دانستن زمان لازم برای عبور نور از سطح زمین تا سطح زمین و دانستن ثابت ، سرعت نور ، مطابق فرمول S = Vxt (مسیر = سرعت ضرب در زمان) شناخته شده از مدرسه (مسیر = سرعت ضرب در زمان) ، دانشمندان اندازه احتمالی جهان قابل مشاهده را تعیین کرده اند.
مرحله 5
نمایش جهان به عنوان یک توپ سه بعدی تنها راه مدل سازی جهان نیست. فرضیه هایی وجود دارد که حاکی از آن است که جهان سه بعد ندارد ، اما تعداد بی نهایت ابعادی دارد. نسخه هایی وجود دارد که آن ، مانند یک عروسک تودرتو ، از تعداد نامحدودی از تشکیلات کروی تو در تو و دارای فاصله تشکیل شده است.
مرحله 6
این فرض وجود دارد که بینهایت جهان با توجه به معیارهای مختلف و محورهای مختصات مختلف پایان ناپذیر است. مردم کوچکترین ذره ماده را "پیکره" ، سپس "مولکول" ، سپس "اتم" ، سپس "پروتون ها و الکترون ها" می دانستند ، سپس آنها شروع به صحبت در مورد ذرات بنیادی کردند که معلوم شد اصلاً ابتدایی نیستند ، در مورد کوانتاها ، نوترینوها و کوارک ها … و هیچ کس تضمین نمی کند که جهان بعدی در درون ابر ریز ماده بعدی قرار نداشته باشد. و بالعکس - که جهان مرئی نه تنها یک ریز ذره از ماده ابر-مگا جهان است ، که اندازه آن هیچ کس حتی تصور و محاسبه نمی کند ، آنها بسیار بزرگ هستند.
