اعتقاد بر این است که شخصی که سخت می نویسد ، اما فاقد استعداد است ، درگیر گرافومانیا است. ادبیات شبه اصراری آسیب شناختی برای نوشتن و سرودن آثار دارد.
تعریف
کلمه گرافومانیا از دو کلمه یونان باستان گرفته شده است. کلمه اول (گرافو) به معنای نوشتن ، ترسیم و به تصویر کشیدن است و کلمه دوم (شیدایی) به معنای جنون ، شور ، دیوانگی ، جنون است.
گرافومانیا یک اعتیاد بیمارگونه است و جذابیت نوشتن عقیم و شدید ، نوشتن پوچ و بی ادب و بی فایده است. علاوه بر این ، گرافومن ها ، که کاملاً توانایی ادبی ندارند ، همیشه در تلاشند تا آثار هنری خود را در انتشارات ادبی منتشر کنند و گرافومانیایی که دانش علمی ندارد سعی در انتشار رساله های شبه علمی خود دارد.
در روسی این کلمه معنای منفی پیدا کرده است. گرافومانیا چیزی پر حرف ، پوچ و بی مزه است. به گرافومنیا در میان مردم کاتب ، خط نویس گفته می شود.
بیایید گرافومنیا را محاسبه کنیم
اول ، گرافومانیاک پربار است ، چیزهای زیادی می نویسد و کاری را که انجام می دهد جدی می گیرد. او کاملاً از کنایه از خود عاری است و شوخ طبعی درباره کار او به راحتی قابل قبول نیست.
ثانیا ، گرافومنیا واقعاً از هر کاری که انجام می دهد خوشش می آید. روند خلاقیت به او لذت می بخشد. نه واکنش خوانندگان ، نه نظرات منتقدان و نه استدلال های منطقی نویسندگان همکار ، او را از نوشتن امتناع نخواهد کرد. پیشنهاد برای اصلاح چیزی باعث ایجاد طوفان خشم در بین گرافومانیا می شود. در آدرس حریف ، او توانایی حملات تحریک آمیز را دارد. به عنوان مثال ، او به راحتی می تواند یک بررسی انتقادی انجام دهد یا به طور مصنوعی کار حریف را دست کم بگیرد.
ثالثاً ، گرافومن ها پورتال هایی را ایجاد می کنند ، در اجتماعات متحد می شوند ، مسابقات را ترتیب می دهند ، نقد می نویسند ، برداشت ها را تبادل می کنند. آنها همیشه از اپوزیسیون های خود خوشحال هستند و با وسواس همه را به ارزیابی خلاقیت های خود دعوت می کنند ، آنها را برای آشنایان و غریبه ها می فرستند. گرافومنیا به روابط عمومی احتیاج دارد. نکته اصلی دیده شدن و شنیدن است.
چاپ Graphomaniac
غالباً گرافومانیا برای نویسندگان ارجمند نقدهای تحسین برانگیز یا انتقام جویانه ای می نویسد و به دنبال جلب توجه همه است. او با میل و رغبت درگیر درگیری می شود ، که به خصوص ماهها از آن پشتیبانی می کند. و مهم نیست که چه رتبه ای کسب می کند. هیچ مانعی برای گرافومانیا وجود ندارد ، زیرا او با اهداف بلند پروازانه ای روبرو است - برای تبدیل شدن به یک نویسنده معروف.
آثار خالی به تعداد زیاد هم در قفسه های کتابفروشی ها و هم در اینترنت دیده می شوند. گرافومن ها ، از نظر کیفیت خیلی اذیت نمی شوند ، شاهکارهای خود را به جهانیان هدیه می دهند. در یک کلام ، آنها خودشان را در هنر دوست دارند تا هنر در خودشان.
