در تبلیغات همسریابی ، از جمله سایر الزامات برای یک شریک ، هر دو زن و مرد اغلب شوخ طبعی را نشان می دهند. این واقعیت باعث می شود تا درباره اهمیت عظیم مردم نسبت به این ویژگی شخصی بیندیشیم.
در عادی ترین شکل ، احساس شوخ طبعی را می توان به عنوان توانایی مشاهده چیزی خنده دار ، کمیک در پدیده های جهان پیرامون ، پاسخ احساسی به این طرف وجود ، تعریف کرد.
جای حس شوخ طبعی در حوزه احساسی
احساس شوخ طبعی به حوزه احساسات بالاتر تعلق دارد ، که با پدیده های اجتماعی همراه است. این احساسات کاملاً انسانی است ، در حالی که واکنش های احساسی بدوی در حیوانات نیز وجود دارد. حواس بالاتر به اخلاقی ، زیبایی شناختی و عقلی تقسیم می شوند.
حس شوخ طبعی را نمی توان بدون چون و چرا طبقه بندی کرد. این نشان دهنده نگرش فرد به جهان ، خود و سایر افراد ، به عنوان احساسات اخلاقی است. یک آغاز فکری در آن وجود دارد ، زیرا هر شوخی نقض عمدی روابط منطقی است. دسته بندی این کمیک نقش زیادی در هنر دارد ، که طنز را با احساسات زیبایی شناختی پیوند می دهد.
نمود بیرونی حس شوخ طبعی خنده است. این واکنش از طریق صداهای خاصی ایجاد می شود که میمون های بزرگ در طول بازی تولید می کنند. چنین صداهایی سیگنالی است که به همبازی ها اطلاع می دهد که همه اقدامات آنها - حتی اقدامات پرخاشگرانه - توسط حیوان واقعاً انجام نمی شود.
زندگی ذهنی و اجتماعی یک شخص به طور غیرقابل جبرانی پیچیده تر از رابطه میمون ها است ، اما نقش خنده و شوخ طبعی شبیه به نقش میمون "خنده اولیه" است.
نقش شوخ طبعی
تجلیات شوخ طبعی شبیه یک بازی است - نوع خاصی از فعالیت های انسانی که در آن هدف فعالیت به همین ترتیب است ، این بازی اهداف دیگری را دنبال نمی کند. فرد با تبدیل شدن به یک موضوع شوخی ، فرد آن را به صفحه بازی منتقل می کند ، جایی که هیچ هدف ، رابطه و موفقیت "جدی" وجود ندارد ، جایی که همه چیز "برای سرگرمی" است. با تبدیل شدن به موضوع چنین بازی ، این موضوع اهمیت خود را از دست می دهد. بنابراین ، عملکرد اصلی احساس شوخ طبعی کاهش ارزش پدیده های جهان پیرامون است.
این همان چیزی است که K. Chapek در مورد آن صحبت می کند ، خاطرنشان می کند که "طنز چوبه دار" وجود دارد ، اما در هیچ کجا و هرگز طنز تاجگذاری وجود نداشته است ، زیرا اگر پادشاه در مورد سلطنت خود شوخی می کرد ، می فهمید که آنقدر بزرگ و با شکوه نیست.
شوخ طبعی نه تنها برای غرور بیش از حد ، بلکه همچنین برای ترس یک دارو است: آنچه اهمیت خود را از دست داده نمی تواند ترسناک باشد. به همین دلیل است که مردم در مورد دیکتاتورهای خونین جوک های خنده دار می سازند و روانشناسان کودک به کودکان کمک می کنند تا از ترس خلاص شوند ، و در تصاویر ترسناک چیزی خنده دار پیدا کنند.
شوخ طبعی ابزاری مناسب برای ایجاد ارتباطات اجتماعی ، از بین بردن موانع ارتباطی با کاهش اهمیت آنها است. در هر جامعه اجتماعی ، شوخ طبعی به عنوان یکی از اصول تقویت کننده عمل می کند: تمسخر "دیگران" (افرادی که به ملت ، حرفه یا گروه اجتماعی دیگری تعلق ندارند) به فرد کمک می کند تا عمیق تر احساس کند که به یک گروه تعلق دارد.
