خورشید نزدیکترین ستاره به زمین ، در مرکز منظومه شمسی است. در فاصله 149 میلیون کیلومتری (1 واحد نجومی) واقع شده است و قطر آن 1.3 میلیون کیلومتر است. خورشید کمی بیش از 5 میلیارد سال قدمت دارد. این یک کوتوله زرد ، کلاس G و دمای سطح 6000 درجه سانتیگراد است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
خورشید که از فضا مشاهده می شود ، کمی متفاوت از سطح زمین به نظر می رسد و فضانوردان در ایستگاه های فضایی در حال چرخش ، آن را توپ سفید خیره کننده ای توصیف می کنند که به جرم سیاه فضا فشرده شده است. با این حال ، نور آن در دیدن همزمان اجسام دیگر تداخل نمی کند: ستاره ها ، ماه ، زمین. برای مشاهده خورشید ، باید از فیلترهای تیره استفاده کنید ، زیرا اشعه می تواند قرنیه چشم را سوزاند. با مشاهده این روش ، دیسک ستاره به وضوح قابل مشاهده است و اطراف آن تابشی به نام تاج دیده می شود. دمای آن 2 میلیون کلوین است. به لطف این تابش ، زندگی در سیاره ما بوجود آمد و حفظ می شود.
گام 2
با بررسی دقیق سطح ، بلافاصله می توان انتشار مقدار زیادی انرژی و ماده را به صورت برجستگی مشاهده کرد. از تأثیر میدان های مغناطیسی قدرتمند ، آنها به کمانهایی با اندازه دهها قطر از کره زمین خم می شوند. در طی سالها فعالیت ، انتشار مواد به فضا به ویژه شدید است. در زمین باعث شفق قطبی می شوند و بر تجهیزات الکترونیکی تأثیر منفی می گذارند.
مرحله 3
در کنار برجستگی ها ، لکه های خورشید نیز قابل مشاهده هستند ؛ این مناطق مناطقی با دمای پایین تر نسبت به دمای بقیه سطح هستند. به همین دلیل تیره تر به نظر می رسند. اما آنها بسیار گرم هستند و دمای آنها در حدود 5 هزار کلوین است. این لکه ها در اثر قدرت میدان مغناطیسی یک ستاره با یک چرخه ظاهر 11 ساله ایجاد می شوند. لکه های بیشتر ، فعالیت خورشید بیشتر است. لکه ها همچنین چرخش آن را به دور محور با یک دوره 27 روز زمین نشان می دهند.
مرحله 4
در واقع ، خورشید سطح شفافی ندارد. سطح مسطح قابل مشاهده ، فوتوسفر است. این لایه 400 کیلومتر ضخامت دارد که به تدریج به یک منطقه همرفت در حال جوش تبدیل می شود. تفاوت در ضخامت لایه فوتوسفر و فاصله تا زمین قابل توجه است ، بنابراین به سادگی قابل مشاهده نیست و احساس سطح صاف ایجاد می شود.
مرحله 5
در فضا ، خورشید با انتشار مقدار زیادی تابش خطرناک است. زندگی روی زمین توسط جو از آن محافظت می کند. لایه ازن که در ارتفاع 50 کیلومتری قرار دارد ، اشعه گاما را که تأثیر مخربی روی همه موجودات زنده دارد ، منتقل نمی کند. سفینه های فضایی و لباس فضایی مجهز به وسایل محافظتی برای محافظت از فضانوردان و تجهیزات در برابر اشعه هستند.
