به نظر می رسد تنبیه بدنی از طلوع جامعه بشری وجود داشته است. اعمالی که مغایر احکام بزرگان بود ، نه تنها با انتقاد از مجازات مجازات می شدند. برای ادای احترام به ناقض هنجارهای اجتماعی ، از وسایل بداهه استفاده شد: شلاق ، چوب یا میله.
میله ها به عنوان راهی برای مجازات
بدون شک ، انحرافات رفتاری اغلب مستحق مجازات هستند. از زمان های بسیار قدیم ، فشار جسمی برای بازگرداندن عدالت به متخلفان مورد استفاده قرار گرفته است. کسانی که قوانین و قوانین را نادیده می گرفتند ، بی رحمانه با چوب ، طناب یا شلاق چرمی شلاق می خوردند. میله ها در میان تنبیه های بدنی جایگاه ویژه ای داشتند.
میله ها میله های انعطاف پذیر و بسیار نازک درختان یا بوته ها هستند. آنها به صورت دسته ای به هم متصل می شدند و اغلب به هم گره می خوردند. آنها با استفاده از این وسیله ساده ، افراد مقصر را شلاق زدند و حساس ترین قسمت های بدن را برای ضربات انتخاب کردند. در حین و بعد از چنین شلاق ، فردی رنج شدید جسمی و روحی را تجربه کرد ، که به گفته مجریان ، تأثیر تربیتی مثبتی داشت و به توبه کمک می کرد. برای م moreثرتر کردن مجازات ، میله ها اغلب از قبل با آب نمک آغشته می شدند ، که انعطاف پذیری بیشتری به این "ابزار" می داد.
مجازات با میله: سابقه استفاده
مجازات با میله از زمان های بسیار قدیم بسیار مورد استفاده قرار می گرفته است. منابعی که دانشمندان از تاریخ اطلاعات یونان باستان و روم باستان اطلاعاتی را از آنها به دست می آورند به وضوح نشان داده شده است. میله ها در میان مربیان اسپارتای باستان ، که در آن استادان تنبیه بدنی از چنین وسیله ای بسیار گسترده استفاده می کردند ، تقاضای ویژه ای داشتند.
در کتاب مقدس به میله ها اشاره شده است. به دلیل برخی گناهان و گناهان ، یهودیان با شلاق مجازات شدند. در همان زمان ، بسته به شدت جرم ، تعداد مشخصی از ضربات با میله به وضوح حفظ شد. در عهد جدید نشانه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه شکنجه گران رسولان آنها را بی رحمانه شلاق زده و با میله سنگسار می کنند (The History of the Rod، D. Bertram، 1992).
شلاق زدن با میله تا اواخر قرن نوزدهم و حتی در برخی از کشورها در اروپا بسیار گسترده بود. از میله ها در تربیت کودکان نافرمانی به عنوان مجازاتی در عمل اداری و قضایی استفاده می شد. آنها همچنین سربازان مقصر را شلاق زدند. در روسیه ، این رویه ظالمانه در آغاز قرن گذشته لغو شد.
در دوران اوج تنبیه بدنی ، شلاق زدن با میله نمادی از اقتدارگرایی بود. نه تنها کودکان ، بلکه مردان محترم و بالغ نیز از میله ها می ترسیدند. علائم پشت و زیر کمر برای مدت طولانی بهبود پیدا نکردند. و کسی که مدتها تأثیر آموزشی ابزار تنبیهی را تجربه کرده بود ، احساس درد جسمی و تحقیر اخلاقی همراه مجازات را در حافظه خود حفظ کرد.
