جامعه پذیری فرایند ورود فرد به محیط اجتماعی از طریق پذیرش هنجارها و سنت های فردی است که در محیط وی گسترده است. جامعه پذیری به عنوان یک فرایند فرهنگی فرهنگی مبتنی بر توانایی فرد در همسان سازی شرایط فرهنگی محیط اجتماعی خود در طول زندگی و همچنین تحقق این امر در جامعه با حفظ این شرایط فرهنگی یا تغییر آنها است.
مفهوم و ساختار جامعه پذیری
جامعه پذیری برای شخص ضروری است تا بتواند به طور کامل در زندگی جامعه مشارکت کند. جذب هنجارهای تعامل اجتماعی ، ویژگی های رفتار روزمره ، ایدئولوژی ، ذهنیت ، ارزش های اخلاقی و میراث فرهنگی ، دخالت یک شخص در فرآیندهای اجتماعی و شکل گیری بیشتر یک فرد در جامعه را تعیین می کند.
مراحل فرآیند اجتماعی سازی مشخص می شود:
- سازگاری - جذب تجربه جمع شده توسط جامعه ، تقلید ؛
- شناسایی - تمایل فرد به تعیین خود ، برجسته شدن
- ادغام - شکل گیری یک فرد به عنوان یک شرکت کننده در فرایندهای اجتماعی ؛
- مرحله فعالیت کارگری - اجرای دانش و مهارت های به دست آمده ، تأثیر بر محیط اجتماعی ؛
- مرحله فعالیت پس از کار - انتقال تجربه اجتماعی به نمایندگان نسل بعدی.
ویژگی های جامعه پذیری به عنوان یک فرایند فرهنگی اجتماعی
دخالت یک فرد در زندگی اجتماعی از طریق جذب هنجارها ، ارزش ها و سنت های پذیرفته شده در جامعه ، یعنی از طریق فرهنگ جامعه پذیری شخصیت را به عنوان یک شرکت کننده در جامعه شکل می دهد ، از جمله به عنوان یک حامل فرهنگ و یک عامل در رشد آن.
فرایند فرهنگ اجتماعی فرهنگی با ترکیبی از پدیده هایی مانند میل به حفظ تجربه فرهنگی و میل به تغییر این تجربه مشخص می شود. جامعه پذیری به عنوان یک فرایند فرهنگی-اجتماعی می تواند هم در کلید گرایش فرد به سمت ارزشهای فرهنگی سنتی و هم در کلید میل به نوآوری ، نوسازی و اشکال فرهنگی مترقی رخ دهد.
مرحله اجتماعی شدن بعد از کار ، یعنی غنی سازی نسل جدید با تجارب فرهنگی انباشته ، یکی از کارکردهای فرایند فرهنگی اجتماعی است. این پدیده به یک گروه اجتماعی این امکان را می دهد تا هویت خود را حفظ کرده و از سنت های خود در برابر فرایندهای جهانی سازی محافظت کند.
مرحله کار اجتماعی شدن - تأثیر فرد بر فرایندهای اجتماعی - این امکان را فراهم می کند که فرایند اجتماعی-فرهنگی در قالب تلاش فرهنگ جامعه برای خودسازی و نوآوری وجود داشته باشد. پویایی چنین فرایند فرهنگی-اجتماعی توسط مسیرهای زیر برای تغییر فرهنگی فراهم می شود:
- اجرای ایده های جدید ، توسعه نوآوری ها ، ایجاد مستقل اشکال جدید فرهنگی توسط جامعه ؛
- استقراض از سایر گروه های اجتماعی ؛
- انتشار - گسترش و درهم آمیختن ارزشها و سنتهای فرهنگی.
