زنبورها حشرات سخت کشی هستند که مردم در مورد آنها چیزهای فوق العاده خوبی می گویند. جای تعجب نیست که یک جمله وجود دارد "سخت کار مانند یک زنبور عسل". اتفاقاً زنبورها تنها حشرات تولید کننده غذای خوراکی برای انسان هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
عسل از شهد ایجاد می شود. منبع شهد گیاهان نرم کننده است. درختچه ها ، درختان و گل ها می توانند نقش خود را بازی کنند. به محض شکوفه دادن گلها روی اولین گیاهان عسل در بهار ، زنبورهای عسل کار سخت خود را آغاز می کنند.
گام 2
زنبورهای پرواز در کندو به پیشاهنگی و جمع کننده تقسیم می شوند. ابتدا زنبور پیشاهنگی منبعی از شهد را پیدا می کند ، یک گروه آزمایشی را جمع می کند ، به کندو برمی گردد و محل و ماهیت شهد جمع آوری شده را به جمع کنندگان می دهد. انتقال اطلاعات با کمک یک رقص چرخشی خاص انجام می شود ، که به تدریج تعداد بیشتری زنبور عسل را درگیر می کند. سپس پیشاهنگی به جایی می رود که شهد را پیدا کرده و دسته ای از جمع کنندگان را هدایت می کند.
مرحله 3
زنبورها شهد را با پروبوس جمع می کنند. آنها روی گل پایین می آیند تا با کمک اندام های چشایی واقع در پنجه ها ، شهد روی گیاه وجود داشته باشد. به طور مستقیم در حفره دهان ، زنبور عسل راز غدد بزاقی را به شهد اضافه می کند ؛ این ماده غنی از آنزیم های خاصی است که در تبدیل "معجزه آسای" شهد گل به عسل طلایی شرکت می کنند.
مرحله 4
زنبورهای جمع کننده شهد استخراج شده را به کندو می آورند ، اما در قرار دادن ماده در لانه زنبوری نقش ندارند. برای این فرآیند ، زنبورهای خاص وظیفه پذیرش شهد و فرآوری آن را بر عهده دارند. برای تبدیل شهد به عسل ، زنبورهای عسل باید آن را از شر آب اضافی پاک کرده و ساکارز را به قندهای ساده تجزیه کرده و سپس سلول را با محصول نهایی با موم مهر و موم کنند.
مرحله 5
شهد به طور متوسط حاوی مقادیر مساوی شکر و آب است. زنبورها به راحتی آب اضافی ماده را تبخیر می کنند. برای انجام این کار ، آنها با احتیاط قطره های کوچک شهد را در سلول ها قرار می دهند و بیش از یک چهارم هر سلول را پر می کنند. حشرات هر قسمت جدید شهد را به صورت قطره های کوچک در دیواره بالایی سلول آویزان می کنند. به موازات این ، حشرات تهویه را بهبود می بخشند ، هوا را با بخار آب اضافی از بین می برند. زنبورها شهد را با ضخیم شدن از سلولهای قدیمی به سلولهای مناسب تر منتقل می كنند. عسل در حال رسیدن به قسمت فوقانی و دوردست لانه زنبوری منتقل می شود ، در حالی که سلول ها کاملاً با آن پر شده اند.
مرحله 6
تجزیه بیشتر ساکارز به فروکتوز و گلوکز با عملکرد آنزیم اینورتاز مرتبط است. زنبور عسل یک قطره شهد جمع می کند ، سپس مایع را چندین بار بر روی پروبوس صاف شده رها می کند ، سپس دوباره آن را به گواتر عسل می مکد. در طی این روش ، شهد با ترشح خاصی که زنبورها ترشح می کنند مخلوط می شود و پس از آن با اکسیژن تماس پیدا می کند. اکسیژن برای فرآیند هیدرولیز در عسل مورد نیاز است. آنزیم های محبوس شده در شهد روند هیدرولیز ساکارز موجود در عسل خورده در سلول ها را شروع می کنند ، این روند مدتی طول می کشد. در این مرحله ، سلولهای عسل توسط زنبورهای دارای درب موم محکم مهر و موم می شوند.
